Кафи́сма дев’ятна́десятая

Псало́м 134

Алилу́я

¹ Хвалíте ім’я́ Госпо́днє, хвалíте раби́ Го́спода,

² стоя́щії во хра́мі Госпо́дні, во дво́ріх до́му Бо́га на́шего.

³ Хвалíте Го́спода, я́ко Благ Госпо́дь; по́йте íмені Єго́, я́ко добро́.

⁴ Я́ко Іа́кова ізбра́ себí Госпо́дь, Ізра́їля — в достоя́ніє Себí.

⁵ Я́ко аз позна́х, я́ко ве́лій Госпо́дь, і Госпо́дь наш над всíми боги́.

⁶ Вся, єли́ка восхотí Госпо́дь, сотвори́ на небесí і на землí, в мо́рях і во всіх бе́зднах.

⁷ Возводя́ о́блаки от послíдних землí, мо́лнію в дожд сотвори́, ізводя́й вíтри от сокро́вищ Свої́х.

⁸ І́же порази́ перве́нця єги́петскія от члове́ка до ско́та,

⁹ посла́ зна́менія і чудеса́ посре́ді тебе́, Єги́пте, на фарао́на і на вся раби́ єго́.

¹⁰ І́же порази́ язи́ки мно́гі і ізби́ царя́ крíпки:

¹¹ Сіо́на, царя́ Аморе́йска, і О́га, царя́ Васа́нска, і вся ца́рствія Ханаа́нска;

¹² і даде́ зе́млю їх достоя́ніє, достоя́ніє Ізра́їлю, люде́м Свої́м.

¹³ Го́споди, ім’я́ Твоє́ во вíки, і па́м’ять Твоя́ в род і род.

¹⁴ Я́ко су́дит Госпо́дь люде́м Свої́м і о рабíх Свої́х умо́лится.

¹⁵ І́доли язи́к — сре́бро і зла́то, дíла рук члове́ческих.

¹⁶ Уста́ іму́т і не глаголю́т, о́чі іму́т і не ви́дят,

¹⁷ у́ші іму́т і не сли́шат, ні бо єст дух во устíх їх.

¹⁸ Подо́бні їм да бу́дут творя́щії я і всі надію́щіїся на́ ня.

¹⁹ До́ме Ізра́їлев, благословíте Го́спода! До́ме Аа́ронь, благословíте Го́спода!

²⁰ До́ме Левíїн, благословíте Го́спода! Боя́щіїся Го́спода, благословíте Го́спода!

²¹ Благослове́н Госпо́дь от Сіо́на, живи́й во Ієрусали́мі!

Псало́м 135

Алилу́я

¹ Ісповіда́йтеся Господе́ві, я́ко Благ, я́ко во вік ми́лость Єго́.

² Ісповіда́йтеся Бо́гу бого́м, я́ко во вік ми́лость Єго́.

³ Ісповіда́йтеся Господе́ві го́сподем, я́ко во вік ми́лость Єго́.

⁴ Сотво́ршому чюдеса́ ве́лія єди́ному, я́ко во вік ми́лость Єго́.

⁵ Сотво́ршому небеса́ ра́зумом, я́ко во вік ми́лость Єго́.

⁶ Утверди́вшому зе́млю на вода́х, я́ко во вік ми́лость Єго́.

⁷ Сотво́ршому світи́ла ве́лія єди́ному, я́ко во вік ми́лость Єго́:

⁸ со́лнце во о́бласть дні, я́ко во вік ми́лость Єго́;

⁹ луну́ і звíзди во о́бласть но́щі, я́ко во вік ми́лость Єго́.

¹⁰ Порази́вшому Єги́пта с перве́нци єго́, я́ко во вік ми́лость Єго́,

¹¹ і ізве́дшому Ізра́їля от сре́ди їх, я́ко во вік ми́лость Єго́;

¹² руко́ю крíпкою і ми́шцею висо́кою, я́ко во вік ми́лость Єго́.

¹³ Раздíлшому Че́рмноє мо́ре в разділе́ніє, я́ко во вік ми́лость Єго́,

¹⁴ і прове́дшому Ізра́їля посре́ді єго́, я́ко во вік ми́лость Єго́.

¹⁵ І істря́сшому фарао́на і си́лу єго́ в мо́ре Че́рмноє, я́ко во вік ми́лость Єго́.

¹⁶ Прове́дшому лю́ди Своя́ в пусти́ні, я́ко во вік ми́лость Єго́;

¹⁷ порази́вшому царя́ ве́лія, я́ко во вік ми́лость Єго́;

¹⁸ і уби́вшому царя́ крíпкія, я́ко во вік ми́лость Єго́;

¹⁹ Сіо́на, царя́ Аморе́йска, я́ко во вік ми́лость Єго́;

²⁰ і О́га, царя́ Васа́ньска, я́ко во вік ми́лость Єго́;

²¹ і да́вшому зе́млю їх достоя́ніє, я́ко во вік ми́лость Єго́;

²² достоя́ніє Ізра́їлю, рабу́ Своє́му, я́ко во вік ми́лость Єго́;

²³ я́ко во смире́нії на́шем пом’яну́л ни єст Госпо́дь, я́ко во вік ми́лость Єго́;

²⁴ і ізба́вил ни єст от враг на́ших, я́ко во вік ми́лость Єго́.

²⁵ Да́яй пи́щу вся́кой пло́ті, я́ко во вік ми́лость Єго́.

²⁶ Ісповіда́йтеся Бо́гу Небе́сному, я́ко во вік ми́лость Єго́.

Псало́м 136

Дави́дов іли́ Ієремíїн

¹ На ріцí Вавило́нстій, та́мо сідо́хом і пла́кахом, внегда́ пом’яну́ти нам Сіо́на.

² На ве́рбії посре́ді єя́ обіси́хом орга́ни на́ша.

³ Я́ко та́мо вопроси́ша нас плíншії нас — о словесе́х пíсній, і ве́дшії нас о пíнії: «Воспо́йте нам от пíсній Сіо́нских».

⁴ Ка́ко воспо́єм піснь Госпо́дню на землí чу́ждей?

⁵ А́ще забу́ду тебе́, Ієрусали́ме, забве́на бу́ди десни́ца моя́.

⁶ Прильпни́ язи́к мой горта́ні моє́му, а́ще не пом’яну́ тебе́, а́ще не предложу́ Ієрусали́ма, я́ко в нача́ло весе́лія моє́го.

⁷ Пом’яни́, Го́споди, сини́ Едо́мскія в день Ієрусали́мль, глаголю́щия: «Істоща́йте, істоща́йте до основа́ній єго́!»

⁸ Дщи Вавило́ня, окая́нная, блаже́н, íже возда́ст тебí воздая́ніє твоє́, є́же воздала́ єси́ нам.

⁹ Блаже́н, íже іме́т і разбíєт младе́нця твоя́ о ка́мень.

Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.

Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).

Го́споди, поми́луй (три́жди).

Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.

Псало́м 137

Псало́м Дави́дові, Агге́я і Заха́рія

¹ Ісповíмся Тебí, Го́споди, всім се́рдцем мої́м, і пред А́нгели воспою́ Тебí, я́ко усли́шал вся глаголи́ уст мої́х.

² Поклоню́ся ко це́ркві святíй Твоє́й і ісповíмся íмені Твоє́му о ми́лости Твоє́й і íстині Твоє́й, я́ко возвели́чил єси́ о всем ім’я́ Твоє́ свято́є.

³ Во́ньже а́ще день призову́ Тя, ско́ро усли́ши м’я, умно́жиши м’я в душí моє́й си́лою Твоє́ю.

⁴ Да ісповідя́тся Тебí, Го́споди, всі ца́ріє зе́мстії, я́ко услиша́ша вся́ глаголи́ уст Твої́х,

⁵ і да воспо́ют в пíснех Госпо́днях, я́ко ве́лія сла́ва Госпо́дня,

⁶ я́ко висо́к Госпо́дь, і смире́ная призира́єт, і висо́кая іздале́ча совíст.

⁷ А́ще пойду́ посре́ді ско́рби, живи́ши м’я, на гнів враго́в мої́х просте́рл єси́ ру́ку Свою́, і спасе́ м’я десни́ца Твоя́.

⁸ Госпо́дь возда́ст за́ м’я; Го́споди, ми́лость Твоя́ во вік, діл рук Твої́х не презри́!

Псало́м 138

В коне́ц псало́м Дави́дові

¹ Го́споди, іскуси́л м’я єси́ і позна́л м’я єси́. Ти позна́л єси́ сіда́ніє моє́ і воста́ніє моє́.

² Ти разумíл єси́ помишле́нія моя́ іздале́че.

³ Сте́зю мою́ і потлаче́нную мою́ Ти єси́ ізслідова́л, і вся путí моя́ прови́діл єси́.

⁴ Я́ко ність ле́сти во язи́ці моє́м; се, Го́споди, Ти разумíл єси́.

⁵ Вся послíдняя і дре́вняя; Ти созда́л єси́ м’я і положи́л єси́ на мні ру́ку Твою́.

⁶ Удиви́ся ра́зум Твой от мене́, утверди́ся, не возмогу́ к не́му.

⁷ Ка́мо пойду́ от Ду́ха Твоє́го і от лица́ Твоє́го ка́мо біжу́?

⁸ А́ще взи́йду на не́бо — Ти та́мо єси́, а́ще сни́йду во ад — та́мо єси́.

⁹ А́ще возму́ кри́лі мої́ ра́но і вселю́ся в послíдних мо́ря –

¹⁰ і та́мо бо рука́ Твоя́ наста́вит м’я, і уде́ржит м’я десни́ца Твоя́.

¹¹ І ріх: «Єда́ тма попере́т м’я, і нощ просвіще́ніє в пи́щі моє́й».

¹² Я́ко тма не помрачи́тся от Тебе́ і нощ, я́ко день, просвíтится, я́ко тма єя́, та́ко і світ єя́.

¹³ Я́ко Ти созда́л єси́ утро́би моя́, восприя́л м’я єси́ із чре́ва ма́тере моє́я.

¹⁴ Ісповíмся Тебí, я́ко стра́шно удиви́лся єси́. Чу́дна дíла Твоя́, і душа́ моя́ зна́єт я зíло.

¹⁵ Не утаї́ся кость моя́ от Тебе́, ю́же сотвори́л єси́ в та́йні, і соста́в мой во преіспо́дних земля́.

¹⁶ Несоділа́нноє моє́ ви́дісті о́ці Твої́, і во кни́зі Твоє́й всі напи́шутся, во дні сози́ждутся, і нікто́же в них.

¹⁷ Мні же зíло че́стні би́ша дру́зі Твої́, Бо́же, зíло утверди́шася влади́чествія їх.

¹⁸ Ізчту́ їх — і па́че піска́ умно́жатся, воста́х — і єще́ єсм с Тобо́ю.

¹⁹ А́ще ізбíєши грíшники, Бо́же! Му́жіє кро́ви, уклонíтеся от мене́.

²⁰ Я́ко ревни́ві єсте́ в помишле́ніїх, при́ймут в суєту́ гра́ди Твоя́.

²¹ Не ненавидя́щая ли Тя, Го́споди, возненави́діх, і о вра́зіх Твої́х істая́х?

²² Соверше́нною нена́вистію возненави́діх їх, во враги́ би́ша ми.

²³ Іскуси́ м’я, Бо́же, і увíжд се́рдце моє́, істяжи́ м’я і разумíй путí моя́.

²⁴ І вижд, а́ще путь беззако́нія во мні, і наста́ви м’я на путь вíчен.

Псало́м 139

В коне́ц, псало́м Дави́дов

¹ Ізми́ м’я, Го́споди, от члове́ка лука́ва, от му́жа непра́ведна ізба́ви м’я,

² íже поми́слиша непра́вду в се́рдці, вес день ополча́ху бра́ні.

³ Ізостри́ша язи́к свой, я́ко змíїн, яд а́спиден под устна́ми їх.

⁴ Сохрани́ м’я, Го́споди, із руки́ грíшнича, от члове́ков непра́ведних ізми́ м’я, íже поми́слиша зап’я́ти стопи́ моя́.

⁵ Сокри́ша го́рдії сіть мні, і ю́жами преп’я́ша сіть нога́ма мої́ма,

⁶ при сте́зі собла́зни положи́ша ми.

⁷ Ріх Господе́ві: «Бог мой єси́ Ти! Внуши́, Го́споди, глас моле́нія моє́го!»

⁸ Го́споди, Го́споди! Си́ло спасе́нія моє́го! Осіни́л єси́ над главо́ю моє́ю в день бра́ні.

⁹ Не преда́жд мене́, Го́споди, от жела́нія моє́го грíшнику. Поми́слиша на́ м’я, не оста́ви мене́, да не когда́ вознесу́тся.

¹⁰ Глава́ окруже́нія їх труд усте́н їх покри́єт їх.

¹¹ Па́дут на них у́глія огне́нна, низложи́ши їх во стра́стех, і не посто́ят.

¹² Муж язи́чен не іспра́вится на землí; му́жа непра́ведна зло уло́вит во істлíніє.

¹³ Позна́х, я́ко сотво́рит Госпо́дь суд ни́щим і месть убо́гим.

¹⁴ Оба́че пра́веднії ісповідя́тся íмені Твоє́му, і вселя́тся пра́вії с лице́м Твої́м.

Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.

Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).

Го́споди, поми́луй (три́жди).

Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.

Псало́м 140

Псало́м Дави́дов

¹ Го́споди, возва́х к Тебí, усли́ши м’я, во́ньми гла́су моли́тви моє́я, єгда́ воззову́ к Тебí.

² Да́ ся іспра́вит моли́тва моя́, я́ко кади́ло пред Тобо́ю, воздія́ніє ру́ку моє́ю — же́ртва вече́рняя.

³ Положи́, Го́споди, хране́ніє усто́м мої́м і двер огражде́нія о устна́х мої́х.

⁴ Не уклони́ се́рдца моє́го во словеса́ лука́вствія, непщева́ти вини́ о грісе́х со члове́ки, діла́ющими беззако́ніє, і не сочту́тся со ізбра́нними їх.

⁵ Пока́жет м’я пра́ведник ми́лостію і обличи́т м’я, єле́й же грíшнаго да не намасти́т глави́ моє́я, я́ко єще́ і моли́тва моя́ во благоволе́ніїх їх.

⁶ Поже́рти би́ша при ка́мені су́діє їх, усли́шатся глаголи́ мої́, я́ко возмого́ша.

⁷ Я́ко то́лща земля́ прося́деся на землí, разси́пашася ко́сті їх при а́ді.

⁸ Я́ко к Тебí, Го́споди, Го́споди, о́ці мої́, на́ Тя упова́х, не отими́ душа́ моє́я!

⁹ Сохрани́ м’я от сíти, ю́же соста́виша ми, і от со́блазн діла́ющих беззако́ніє.

¹⁰ Впа́дут во мре́жа своя́ грíшници, єди́н єсм аз, до́ндеже прейду́.

Псало́м 141

Ра́зум Дави́дов,
внегда́ би́ти єму́ в пеще́рі Одола́мской.
Моли́тва єго́ ко Бо́гу

² Гла́сом мої́м ко Го́споду возва́х, гла́сом мої́м ко Го́споду помоли́хся.

³ Пролíю пред Ним моли́тву мою́ і печа́ль мою́ пред Ним возвіщу́.

⁴ Внегда́ ісчеза́ти от мене́ ду́ху моє́му, і Ти позна́л єси́ стезя́ моя́. На пу́ті сем, по не́муже хождаа́х, сокри́ша сіть мні.

⁵ Сматря́х оде́сную і возгляда́х, і не бі зна́яй мене́. Поги́бе бíгство от мене́, і ність взиска́яй душа́ моє́я.

⁶ Возва́х к Тебí, Го́споди, ріх: «Ти єси́ упова́ніє моє́, часть моя́ єси́ на землí живи́х».

⁷ Во́ньми моли́тві моє́й, я́ко смири́хся зíло; ізба́ви м’я от гоня́щих м’я, я́ко укріпи́шася па́че мене́.

⁸ Ізведи́ іс темни́ца ду́шу мою́, ісповіда́тися íмені Твоє́му. Мене́ ждут пра́ведници, до́ндеже воздаси́ мні.

Псало́м 142

Псало́м Дави́дов,
єгда́ гоня́ше ї Авесало́м, син єго́

¹ Го́споди, усли́ши моли́тву мою́, внуши́ моле́ніє моє́ в íстинні Твоє́й; усли́ши м’я во пра́вді Твоє́й.

² І не вни́ди в суд с рабо́м Твої́м, я́ко не оправди́тся пред Тобо́ю всяк живи́й.

³ Я́ко погна́ враг ду́шу мою́, смири́л єст в землí живо́т мой, посади́л м’я єст в те́мних, я́ко ме́ртвия вíку.

⁴ І уни́ во мні дух мой, во мні см’яте́ся се́рдце моє́.

⁵ Пом’яну́х дні дре́вняя, поучи́хся во всіх дíліх Твої́х, во творе́ніїх ру́ку Твоє́ю поуча́хся.

⁶ Воздíх к Тебí ру́ці мої́, душа́ моя́, я́ко земля́ безво́дная, — Тебí.

⁷ Ско́ро усли́ши м’я, Го́споди, ісчезе́ дух мой. Не отврати́ лица́ Твоє́го от ме́не, і уподоблю́ся низходя́щим в ров.

⁸ Сли́шану сотвори́ мні зау́тра ми́лость Твою́, я́ко на́ Тя упова́х. Скажи́ ми, Го́споди, путь, во́ньже пойду́, я́ко к Тебí взя́х ду́шу мою́.

⁹ Ізми́ м’я от враг мої́х, Го́споди, к Тебí прибіго́х.

¹⁰ Научи́ м’я твори́ти во́лю Твою́, я́ко Ти єси́ Бог мой. Дух Твой Благи́й наста́вит м’я на зе́млю пра́ву.

¹¹ І́мени Твоє́го ра́ди, Го́споди, живи́ши м’я пра́вдою Твоє́ю. Ізведе́ши от печа́ли ду́шу мою́,

¹² і ми́лостію Твоє́ю потреби́ши враги́ моя́, і погуби́ши вся стужа́ющия душí моє́й, я́ко аз раб Твой єсм.

Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.

Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).

Го́споди, поми́луй (три́жди).

Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.

По дев’ятна́десятой кафи́смі

Трисвято́є і по О́тче наш. Тропарí покая́нні:

Свíдий та́йная се́рдца моє́го, судя́й не обину́яся, Многоми́лостиве Го́споди, ізба́ви м’я многогрíшнаго от пла́мене геє́нскаго і спаси́, Человіколю́бче.

Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху.

От сна гріхо́внаго обуди́ м’я, Человіколю́бче Го́споди, і Ду́хом Святи́м утверди́ м’я, і научи́ м’я твори́ти во́лю Твою́, і спаси́ м’я Кресто́м Свої́м, Многоми́лостиве.

І ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.

Сластолю́бієм пло́тьским оскверни́в ду́шу мою́, Тебе́, Всенепоро́чная Госпоже́, Богоро́дице Дíво, молю́: пода́жд ми у́тренюю і вели́кую ми́лость Си́на Твоє́го і Бо́га на́шего.

Го́споди, поми́луй (четирдеся́т).

Моли́тва дев’ятна́десятая

Го́споди Ісу́се Хри́сте, Бо́же наш! Оби́чними щедрота́ми Твої́ми ізба́ви окая́нную мою́ ду́шу от скве́рни тíла моє́го і стра́стних по́мислов, íже по вся ча́си стужа́ют окая́нній душí моє́й. Но Ти, Го́споди, Вра́чу і ми́лости Істо́чниче, ізлíй на́ м’я человіколю́біє Твоє́ і очи́сти гріхи́ моя́. Не отврати́ лица́ Твоє́го от мене́, да не ка́ко огнь нечая́нія сність м’я, но я́коже рекл єси́: «Вели́кой ра́дости бива́ти на небесí о грíшничі покая́нії», — сíє да бу́дет і о мні грíшнім. Не затвори́ у́шію благосе́рдія Твоє́го ко моли́тві покая́нія моє́го, но усли́ши і я́ко благоуха́нія кади́ло, іспра́ви ю пред Собо́ю, не́мощ бо єстества́ моє́го і сла́бость ю́ностную. Зижди́телю мой, вíси, презри́ гріхи́ моя́ ожида́яй покая́нія íстині призива́ющих Тя: Милосе́рде, Долготерпе́ливе Го́споди, Тебí сла́ву возсила́ю с Отце́м і Святи́м Ду́хом. Амíнь.